ur. 1270
zm. 2 kwiecień 1335
książe karyncki 1295-1335, hrabia Tyrolu, król Czech i Polski 1307-1310 (niekoronowany).
Książe Henryk VI po raz pierwszy ubiegał się o tron w Pradze już w 1306r. Ożenił się wtedy z córką Wacława II, Anną. W planach tych przeszkodził mu jednak Albrecht Habsburg. Niespodziewana śmierć Rudolfa Habsburga (syna Albrechta) daa mu jednak drugą szansę.
W 1307r. przybył do Czech i 15 sierpnia został wybrany na króla przez czeską szlachtę. Wstępując na tron w swojej tytulaturze nie zapomniał o królestwie polskim. Takie postępowanie miało świadczyć o tym, że uważa się za spadkobiercę ostatnich Przemyślidów. Jego rządy w Czechach od samego początku spotkały się z niezadowoleniem. Był stanowczy wobec możnych, nękając ich podatkami.
Zadłużył państwo i zaczął czerpać korzyści z majątków klasztornych. Wywołało to bunt, który poparł nowy król niemiecki Henryk VII. W 1310r. na sejmie Rzeszy we Frankfurcie zapadła decyzja o pozbawieniu Henryka Karynckiego praw do Czech. W sierpniu 1310r. Henryk VII w Spirze nadał królestwo czeskie w lenno swojemu synowi Janowi.
Wojska Luksemburgów wkroczyły do Czech. Nie mogąc zapanować nad sytuacją Henryk Karyncki uciekł z kraju. Udał się do swoich rodzinnych posiadłości. Odegrał później rolę jako mediator wspierając Habsburgów przeciw Wittelsbachom w ich sporach w Rzeszy. W 1327r. pogodził się z Janem Luksemburskim. Zmarł na cholerę.
Pochowany został w kościele cysterskim w Stams.
