Wsórd niewielu portretów kobiet jakie Matejko narysował w swoim poczcie polskich władców znalazł się wizerunek Rychezy – żony Mieszka II. Była ona córką palatyna reńskiego Herenfrieda Ezzona oraz Matyldy, która była siostrą cesarza Ottona III. Chrobry wybierając dla Mieszka żonę z tak wysokiego rodu wyznaczył go jako swego następcę i kontynuatora polityki umacniania pozycji międzynarodowej państwa.
Ślub odbył się w 1013 roku. Rycheza została koronowana na królową w 1025 roku wraz z koronacją męża.
Wkrótce po opuszczeniu Polski przez Mieszka II również i ona zmuszona była opuścić niebezpieczny dla niej i swojego syna Kazimierza kraj. Wywiozła wówczas insygnia władzy królewskiej zapewne przekazane przez Bezpryma. Jej samej przysługiwał tytuł królowej Polski dożywotnio.
Do Polski powróciła wraz z Kazimierzem zapewne chcąc zapewnić tron synowi. Tak też się stało, lecz sama Rycheza nie była popularna wśród polskiego możnowładztwa dlatego powtórnie opuściła nasz kraj.
W 1047 roku wstąpiła do klasztoru benedyktyńskiego w Braunweiler i tam zmarła w 1063 roku.
