Słynny pałac, położony w południowej Polsce, w województwie śląskim, obecnie jest jednym z najcenniejszych muzeów-rezydencji w całym kraju. Prowadzi do niego Brama Wybrańców, która niegdyś była siedzibą straży zamkowej.
Pierwsze pisemne wzmianki o murowanym zamku pochodzą z I połowy XV wieku. Za czasów panowania rodziny Promniców (1548-1765), gotycką budowl obronną przekształcono w reprezentacyjną renesansową rezydencję, później obiekt rozbudowano w trójskrzydłowy pałac barokowy.
W latach 1855-1907 zamkiem władał książę Hans Heinrich XI. Wtedy budowla zyskała obecny kształt (przebudowa w l. 1870-76 w stylu neobarokowym), a ponadto założono rozległy park ogrodowy okalający pałac. Przybywali tu wówczas goście królewscy z całego kontynentu, a sam właściciel piastował stanowisko cesarskiego Wielkiego Łowczego.
Podczas I wojny światowej pałac pełnił rolę cesarskiej Głównej Kwatery, jak również był siedzibą sztabu wojsk niemieckich. Po Plebiscycie obszar ten włączono do Państwa Polskiego, a od 1945 r w pałacu istniał szpital. Wojny światowe nie zdołały na szczęście zniszczyć zamku oraz jego wyposażenia, ocalały nawet słynne olbrzymie lustra kryształowe.
Od 9 maja 1946 r wnętrza pałacowe udostępnione są dla turystów, którzy mogą podziwiać w dużej mierze oryginalne wyposażenia z przełomu XIX i XX wieku. W dalszym ciągu tworzone są nowe ekspozycje, prowadzone są prace konserwatorskie, a w 1995 r Muzeum Zamkowe zostało nagrodzone dyplomem przez organizację Europa Nostra zajmującą się ochroną europejskiego dziedzictwa kulturowego.
