Urodzony: 1460 r.
Zmarł: 10 sierpnia 1530 r.
Żył: 70 lat
Kariera: 1497-1500 r. i 1507-1530 r. – hetman wielki litweski
Walczył z Tatarami za czasów króla Jana Olbrachta, jednakże sławę zdobył w czasie wojny Litwy z Moskwą w latach 1492-1494.
Za zwycięstwo w roku 1497 pod Oczakowem otrzymał buławę hetmańską, lecz trzy lata później, po przegranej z wojskami moskiewskimi nad Wiedroszą, dostał się do niewoli.
Był w niej traktowany stosownie do piastowanej godności, aż wreszcie zaproponowano mu dowództwo nad armią moskiewską, o czym w pewnej mierze zadecydował fakt, że hetman był wyznania prawosławnego.
Ostrogski złożył przysięgę na wierność wielkiemu księciu moskiewskiemu, po czym wykorzystał pierwszą okazję i uciekł na Litwę. Po powrocie król Zygmunt I przywrócił mu urząd hetmański i powierzył dowództwo w wojnie w 1508 roku przeciw kniaziowi Michałowi Glińskiemu.
Najsławniejsze zwycięstwo odniósł Ostrogski podczas konfliktu z Księstwem Moskiewskim. Po zdobyciu przez Moskali ważnej strategicznie twierdzy w Smoleńsku wojska polsko-litewskie podjęły działania w celu odbicia miasta.
Hetman na czele połączonych wojsk wyruszył na spotkanie przeciwnika. Do wielkiej bitwy doszło we wrześniu 1514 roku pod Orszą. Choć miejsce starcia nie było dogodne dla wojsk polsko-litewskich Konstanty Ostrogski wykazał swój geniusz taktyczny i odniósł wielkie zwycięstwo.
Dzięki sukcesowi spod Orszy i innym triumfom Ostrogski zyskał ogromne względy u króla Zygmunta Starego i otrzymał, tradycyjnie zastrzeżoną dla katolików, kasztelanię wileńską. Wreszcie, będąc wojewodą w Trokach, zasiadł w senacie jako pierwszy dostojnik świecki na Litwie. Ta wyjątkowa pozycja w państwie sprawiła, że Kościół prawosławny zyskał w Ostrogskim możnego protektora.
Artykuł pozyskany dzięki uprzejmości serwisu Poczet.com